czwartek, 2 sierpnia 2012

Kiedy akupunktura może być alternatywą zabiegów operacyjnych?


Przedmowa
W jednym z artykułów na tej stronie omówiliśmy raczej ogólnie zastosowanie akupunktury w specjalnościach zabiegowych. Celem tego artykułu jest omówienie sytuacji klinicznych, w których akupunktura może pod określonymi warunkami stać się alternatywą zabiegów operacyjnych w wielu specjalnościach lekarskich. Źródłem informacji na ten temat są niemal wyłącznie wyniki obserwacji doktora Eustachiusza Gaduli, opartych na ponad czterdziestoletniej praktyce własnej w stosowaniu akupunktury.                                                                                                                                                 Autor zdaje sobie w pełni sprawę, że już sam tytuł tego artykułu może budzić zdziwienie i niedowierzanie samych pacjentów, nie mówiąc już o lekarzach konwencjonalnych, a szczególnie o lekarzach wielu specjalności zabiegowych. Bo na pierwszy rzut oka sprawa wygląda co najmniej podejrzanie i nasuwa się wątpliwość, czy podobne ujęcie tego tematu nie jest jedynie PR-em, w określonym celu, jakim jest zwiększenie popularności autora jako lekarza praktyka z własnym, prywatnym gabinetem specjalistycznym.



Najpierw słów kilka na temat autora artykułu i opisywanej metody. Doktor Eustachiusz Gadula właśnie w tym miesiącu kończy 77 lat. Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Gdańsku ukończył w roku 1960, a więc przez 52 laty. Własne Centrum Rehabilitacji Medycyny Zintegrowanej, Sportowej i Leczenia Bólu Ekomed prowadzi od 21 lat – dokładnie od 1 sierpnia 1991 roku. Gdyby zależało mu na tanim rozgłosie wokół swojej, dla świata medycyny konwencjonalnej kontrowersyjnej działalności medycznej, podobne teksty mógłby publikować w różnej formie od co najmniej ćwierćwiecza, a jednak tego nie czynił. Natomiast przez dziesięciolecia systematycznie pogłębiał swoją wiedzę teoretyczną i praktyczną i na tej podstawie systematycznie tworzył nową filozofię medycyny zintegrowanej, weryfikowaną własną, codzienną działalnością praktyczną. W CV doktora  Gaduli zamieszczonym na stronie internetowej Ekomed wyraźnie widać jak niezwykle szeroka była to działalność.                                                                                                    Mimo, że początki powojennej akupunktury w Polsce, coraz szerzej wdrażanej, nie bez oporów ze strony medycyny konwencjonalnej, sięgają początku lat 70-tych, to słusznie za najczęstsze wskazanie do niej uważało się i nadal uważa leczenie różnego rodzaju bólu. W ostatnich dziesięcioleciach do coraz szerszego zainteresowania akupunkturą jako bezpieczną i skuteczną metodą walki z bólem przyczyniło się wielu anestezjologów. Szkoda tylko, że na szerszą skalę tej niezwykle cennej w leczeniu bólu metody nie stosuje się w Polsce w coraz liczniejszych hospicjach.                                                                              Poza stosowaniem akupunktury w leczeniu bólu, na szczęście coraz więcej polskich lekarzy, najczęściej w gabinetach prywatnych (Głównie z winy NFZ, który proponuje nie do przyjęcia warunki finansowe stosowania tej metody w ramach umów z lekarzami) stosuje akupunkturę z coraz szerszych wskazań i to w wielu specjalnościach lekarskich. Jedni w tej działalności opierają się wyłącznie na ortodoksyjnej, tradycyjnej filozofii chińskiej, a inni integrują tradycyjną wiedzę chińską ze współczesną medycyną akademicką, a szczególnie z neurofizjologią. Tak zintegrowaną akupunkturę niektórzy lekarze amerykańscy nazywają akupunkturą medyczną.                                                                                                       Niemal od początku swej działalności na niwie akupunktury (od roku 1965) doktor Gadula przez pierwsze lata stosował głownie ten rodzaj akupunktury. Z czasem, w miarę ewolucji poglądów na temat znaczenia i potrzeby integracji w medycynie lekarz ten w swojej praktyce szpitalnej jak i ambulatoryjnej w coraz większym stopniu zaczynał doceniać potrzebę stosowania rehabilitacji medycznej jako podstawowej metody leczenia. W odróżnieniu od medycyny konwencjonalnej, skoncentrowanej głównie na chemicznym leczeniu farmakologicznym i zabiegach operacyjnych, a rehabilitacji traktowanej jako trzeci etap leczenia, stosowany niezbyt często i bez większego przekonania (tak dzieje się dotychczas w większości placówek konwencjonalnych) doktor Gadula przywiązuje duże znaczenie do profilaktyki zgodnej z prawami natury, a rehabilitację uważa za podstawową metodę leczenia. Natomiast farmakoterapia chemiczna i zabiegi operacyjne są w tym ujęciu pomocniczymi metodami rehabilitacji.                                                              Konsekwencją takiego podejścia stał się także fakt, że także akupunkturę (i wiele metod jej kręgu, a szczególnie akupresurę) doktor Eustachiusz Gadula uważa za niezwykle cenną metodę pomocniczą kompleksowej, a właściwie zintegrowanej rehabilitacji. Konsekwencją takiego podejścia stało się nadanie tej odmiany akupunktury nazwy akupunktura zintegrowana.                                                                                           Przez wiele lat słuszność takiego podejścia doktor Gadula sprawdzał na sobie, swoich najbliższych i bardzo wielu pacjentach z zakresu różnych specjalności lekarskich. Nie dysponując jednak odpowiednim instrumentarium do obiektywizacji wyników swoich działań, nigdy dotychczas szerzej na ich temat nie publikował. Natomiast nadużywany w medycynie zarówno konwencjonalnej jak i niekonwencjonalnej opis spektakularnych przypadków bez należytej obiektywizacji wyników badań uznawał za niewłaściwe. Tylko co jakiś czas, najczęściej w różnych mas mediach od początku lat 70-tych pojawiały się czasem nawet sensacyjne informacje na temat wyników leczenia osiąganych przez doktora Eustachiusza Gadulę, czasem także w schorzeniach powszechnie uważanych za nieuleczalne. Pośrednim potwierdzeniem jakości wyników leczenia takich chorych przez doktora Gadulę może być fakt, że po tylko 6-tygodniowej obserwacji wyników leczenia  grupy ciężko chorych w Oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Wojewódzkiego w Opolu  dyrektor szpitala a także ordynator oddziału podjęli decyzję o otwarciu w roku 1973 przy Szpitalu Wojewódzkim w Opolu pierwszego w europejskich krajach Demokracji Ludowej oddziału akupunktury. Ale jak to zwykle w Polsce bywa, na decyzji się skończyło. Wielu życzliwych kolegów lekarzy w Opolu wykorzystało swe, często do dziś trwające wpływy, aby pomysł ten utrącić. I jak to często bywa w naszym kraju, odnieśli sukces.
Ale wróćmy do meritum sprawy w tym artykule, do akupunktury jako metody leczenia, która w określonych sytuacjach może stać się alternatywą zabiegów operacyjnych. Nie są to przyszłościowe rozważania teoretyczne, ale oparte na długoletniej praktyce klinicznej doktora Eustachiusza Gaduli, możliwej do weryfikacji nawet po wielu latach. Bo wielu z tak leczonych pacjentów nadal żyje w wyraźnie lepszym stanie psychofizycznym, a część z nich  dziś nawet zapomniała o swoich dawnych problemach zdrowotnych.                                                                                                                                          Reasumując możemy rozróżnić trzy rodzaje akupunktury: akupunkturę tradycyjną, akupunkturę medyczną i akupunkturę zintegrowaną z rehabilitacją. Dalsze nasze rozważania będą dotyczyć właśnie akupunktury zintegrowanej. Autor zdaje sobie sprawę, że w obecnej dobie daleko posuniętej specjalizacji omawianie przez jednego lekarza tak szerokiego spektrum schorzeń, należących do wielu specjalności lekarskich może budzić poważne wątpliwości, czy stwierdzenia te są rzeczywiście oparte na faktach. Tak Drodzy Czytelnicy, wszystko o czym autor pisze jest oparte na faktach z codziennej obserwacji lekarza praktyka, któremu życie stworzyło niezwykle rozległe możliwości. Autora to przypuszczalne zdziwienie Czytelników nie zaskoczy. Wielokrotnie zdarzało się, że co jakiś czas doświadczeni lekarze różnych specjalności wyrażali chęć przyjrzenia się jak wygląda diagnostyka i terapia w zakresie zintegrowanej rehabilitacji medycznej w gabinetach autora. Czasem po kilkugodzinnej obserwacji, a innym razem po wielodniowej, nie potrafili zrozumieć jak można przy kolejnych, często poważnie chorych pacjentach przestawiać się na problemy z zakresu różnych specjalności lekarskich, pogłębiać rozpoznania i stosować skuteczne leczenie zachowawcze nawet u pacjentów, których wcześniej zakwalifikowano do leczenia operacyjnego. Największe problemy ze zrozumieniem możliwości takiego podejścia mieli często wybitni specjaliści zabiegowi. Wygląda na to, że podobny sposób podejścia do problemów swoich pacjentów w ostatnich dziesięcioleciach staje się unikalnym i ginącym podejściem. A może jest to może znów dojdzie do niego w przyszłości, w ramach medycyny zintegrowanej?
Spróbujmy powoli przeanalizować potencjalne możliwości terapeutyczne akupunktury zintegrowanej w autorskiej wersji doktora Eustachiusz Gaduli w wybranych grupach schorzeń. Tekst ten nawiązuje do wielu sformułowań autora zawartych w Vademecum Pacjenta Medycyny Zintegrowanej, dostępnym po osobistym kontakcie z autorem w dziale e-Konsultacje na stronie internetowej www.ekomed.opole.pl.
                                        Ciąg dalszy w opracowaniu...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz