Akupunktura w świetle bioelektroniki

Rozwój mikrobiologii i biochemii oraz pozorne sukcesy farmakoterapii zdefiniowały kierunek rozwoju współczesnej medycyny od kilkudziesięciu lat. Mimo postępu fizyki półprzewodników i powstania bioelektroniki myślenie kategoriami biochemicznymi nie straciło racji bytu, ale biologii i medycynie sama biochemia już nie wystarcza. Bioelektronika w oparciu o liczne dane nad przewodnictwem, dotyczące  biologicznie ważnych związków organicznych proponuje nowe spojrzenie na istotę procesów życiowych, zwracając większą uwagę na ich aspekt energetyczny. Zdaniem twórcy bioelektroniki Włodzimierza Sedlaka metabolizm oparty wyłącznie na reakcjach chemicznych nie wyczerpuje całkowicie bilansu energetycznego. Bioelektronika nie kwestionując słuszności biochemicznego podłoża życia, dokonujące się reakcje pojmuje jako wiązanie i zwalnianie elektronów. Ponadto uwzględnia rolę fotonów generowanych w procesach w procesach chemiluminescencyjnych i kwantową emisję przez układ żywy. Takie poszerzone spojrzenie pozwala rozumieć organizm jako zespół szeroko pojmowanych procesów energetycznych, które dokonują się na chemicznym i półprzewodzącym podłożu  substancji białkowych. 

 To stanowisko reprezentowane przez Włodzimierza Sedlaka pozwala znacznie szerzej spojrzeć na naturę organizmów żywych, ujrzeć u podstaw ich funkcjonowania procesy chemiczne i elektroniczne, a jednocześnie nakazuje inaczej oceniać środowisko; stanowi je bowiem nie tylko zespół czynników chemicznych, ocenianych pożywieniem i wodą, ale również, a nawet przede wszystkim jako zespół czynników fizycznych, takich jak: mechaniczne, akustyczne, termiczne, jonizacja powietrza, wilgotność, ciśnienie, pole grawitacyjne, pole elektrostatyczne, pole geomagnetyczne oraz fale elektromagnetyczne o bardzo szerokiej częstotliwości, pochodzenia ziemskiego i pozaziemskiego. W ostatnich dziesięcioleciach szczególnego znaczenia dla środowiska zaczynają nabierać fale elektromagnetyczne pochodzenia technicznego. 

Świadomość istotnego wpływu na organizm człowieka wymienionego zespołu czynników fizycznych pozwala w szerszym aspekcie widzieć wynik interwencji lekarskiej oraz wpływ na zdrowie ludzkie wielu czynników dotychczas nie uwzględnianych, lub uwzględnianych w stopniu niedostatecznym.  

W myśl koncepcji Wł. Sedlaka dotyczących pól biologicznych i ich oddziaływań w powiązaniu z bodźcami środowiska, metody fizykalne odznaczają się bezpośrednim wpływem na energetykę układu,  co stwarza zarówno bezpośrednich oddziaływań na elektrostazę organizmu, jak i pośrednich, na procesy biochemiczne. 

Akupunktura, promienie lasera, pole magnetyczne i tradycyjne metody fizykalne, także zabiegi elek-trofizykoterapii wydają się wywierać wpływ głównie przez bezpośrednie działanie na elektrostazę  (EKZ). Elektrostaza rozumiana jako powierzchowne zagęszczenie elektronów na granicy ciągłości półprzewodnika, wynikająca z półprzewodnikowych właściwości organizmu występuje nie tylko na skórze, ale na każdej nieciągłości półprzewodnika biologicznego, a więc Na: błonach śluzowych, powierzchni narządów wewnętrznych, pęcherzykach płucnych itp. Mało EKZ występuje w obrębie każdej jednostki biologicznej na poszczególnych poziomach organizacji istoty żywej (jednostki histologiczne, organelle, drobiny (Sedlak 1967). 

Bioelektronika stwarza również podstawy do zrozumienia mechanizmu działania zespołu czynników biometeorologicznych, których wpływ na organizmy żywe, zarówno zdrowe, jak i chore nie ulega wątpliwości. Ma to zasadnicze znaczenie w diagnostyce i w ocenie aktualnego stanu pacjenta i w ocenie wpływu czynników biometeorologicznych na wyniki leczenia. 

Sam fakt, że istnieje wiele teorii usiłujących tłumaczyć mechanizm działania akupunktury świadczy, że żadna z nich nie podaje w pełni przekonywującej koncepcji tego działania. Mechanizm ten można rozpatrywać z wielu punktów widzenia, co może stwarzać pozory sprzeczności w rozpatrywaniu mechanizmu działania tej coraz popularniejszej metody leczenia. W podejściu do metody leczenia o tak szerokim oddziaływaniu uzasadnione jest wiele różnych punktów widzenia, takich jak: filozoficzny (z punktu widzenia starożytnej filozofii chińskiej, ale także w punktu widzenia współczesnej filozofii opartej na kulturze europejskiej), fizyczny, biochemiczny, neurofizjologiczny i bioelektroniczny. Każdy z nich może być słuszny, choć wychodzi z odmiennych przesłanek. Pełne wyjaśnienie i spójne wieloaspektowe przedstawienie mechanizmu działania z pewnością jeszcze długo nie nastąpi, bo inaczej oznaczałoby to pełne poznanie fizjologii i fizjopatologii człowieka i zwierząt, a na to jeszcze prędko się nie zanosi. 

Podczas nakłuwania igłą, czy w trakcie ucisku podczas wykonywania akupunktury dzięki piezo- i piroelektrycznym właściwościom tkanek następuje uwalnianie elektronów, które zasilając energetycznie układ nerwowy, poprawiają jego funkcjonowanie, co w konsekwencji powoduje normalizacje zaburzonych funkcji organizmu.

Możliwość osiągania za pomocą akupunktury obiektywnych efektów klinicznych rzuca nowe światło na fizjologie i fizjopatologię. Dziś zdaje się nie ulegać wątpliwości, że mechanizm działania akupunktury oparty jest na odruchowych zjawiskach neuro-hormonalno-enzymatycznych, a także na  korzystnym wpływie na funkcjonowanie układu immunologicznego. W powiązaniu z tymi zjawiskami i na ich tle zachodzą dalsze, korzystne zmiany w poszczególnych układach i narządach. 

Podstawowym objawem wielu schorzeń neurologicznych, reumatologicznych, ortopedycznych czy urazowych są patologicznie wzmożone napięcia mięśniowe, zarówno w układzie somatycznym mięśni poprzecznie prążkowanych, jak i w mięśniówce gładkiej. Są one podłożem bólu, niedowładów i patologicznych zmian w układzie kostnostawowym, ale także wielu zaburzeń wegetatywnych i związanych z nimi zmian patologicznych w narządach wewnętrznych. Zaburzenia na styku nerwowo-mięśniowym powodują zacieranie się granic pomiędzy poszczególnymi specjalnościami lekarskimi i nakazuje nowe spojrzenie na patomechanizm wielu schorzeń. Już Hans Sely’e, twórca pojęcia stresu na wstępie swych badań poszukiwał cech wspólnych dla wielu schorzeń, pomijając niejako specyfikę poszczególnych schorzeń i specjalności lekarskich. Dla przykładu np. przez długie lata w schorzeniach reumatologicznych interesowano się niemal wyłącznie stanem układu kostno-stawowego.  Ostatnio jednak coraz częściej zwraca się w tym schorzeniu uwagę na stan układu naczyniowego, nerwowego i mięśniowego. Bo w tej grupie schorzeń, podobnie jak w wielu innych zmiany na styku nerwowo-mięśniiowym wyraźnie poprzedzają zmiany w układzie kostno-stawowym (M. Sadowska-Wróblewska, 1974, Tsarfis). 

W kręgach medycyny europejskiej panuje przekonanie, że wyraźną poprawę kliniczną za pomocą zabiegów akupunktury osiągać można wyłącznie w schorzeniach czynnościowych, natomiast tam gdzie doszło do zmian somatycznych, a szczególnie w układzie kostno-stawowym,  nie może być mowy  o obiektywnej, istotnej poprawie. Ale praktyka akupunktury czy innych metod fizykalnych dobitnie świadczy, że efekty takie są możliwe. Wiele wskazuje na to, że w regresji zmian organicznych, nie wy łączając układu kostno-stawowego, poza akupunkturą, istotna rola przypada kinezyterapii i innym metodom fizjoterapii. Metody szeroko pojętej fizjoterapii, do których należy również akupunktura poprawiając stan psychiczny, ukrwienie, regulując napięcia mięśniowe oraz zmniejszając czy znosząc ból, stwarzają warunki do skutecznej kinezyterapii. 

Zdaniem Włodzimierza Sedlaka ruch jest nie tylko wydatkiem energetycznym, ale i zyskiem elektronicznym. Na zasadzie zjawisk piezo- i piroelektrycznych wyzwala elektrony, a więc potencjał elektryczny skurczu mięśniowego i prądy czynnościowe przewodnictwa nerwowego, t.zn. podobnie jak akupunktura modyfikuje elektrostazę. 

Z pewnością pełne, kompleksowe wyjaśnienie mechanizmu działania akupunktury należeć będzie do neurofizjologii., ale istotny postęp na tej drodze może stanowić rozpatrywanie mechanizmu  działania akupunktury z punktu widzenia bioelektroniki. Bioelektronika rozpatrując zjawiska zachodzące w organizmach żywych schodzi na poziom kwantowy, na którym zdaniem twórcy tej nauki świadomość i metabolizm są niepodzielne. Według bioelektroniki oddziaływania metod fizjoterapii, w tym także akupunktury są oddziaływaniem bezpośrednio na energetykę, a dopiero pośrednio na metabolizm. Natomiast farmakoterapia oddziałuje bezpośrednio na metabolizm, a dopiero za jego pośrednictwem na energetykę.

Poza poprawą stanu psychicznego, regulacją napięć mięśniowych, regulacją zaburzeń wegetatywnych i ustępowaniem lub zmniejszeniem bólu, zjawiskiem często obserwowanym w trakcie leczenia akupunkturą jest poprawa metabolizmu, w którym podstawowym zjawiskiem są procesy oksydoredukcyjne, polegające na oddawaniu i przyjmowaniu elektronów. Jednym z efektów takiego oddziaływania, obserwowanym w pracach eksperymentalnych jest nasilenie zjawiska chemiluminis-cencji w mitochondriach, co przy zakładanym przez bioelek-tronikę zachodzeniu w tych strukturach efektów laserowych wpływa wyraźnie na nasilenie procesów oksydoredukcyjnych, ułatwianych przez wiele różnorodnych enzymów. 

Jeśli zasadnicze koncepcje bioelektroniki wytrzymają próbę czasu, to metody zdaniem bioelektroniki działające bezpośrednio na energetykę winny mieć wyższość nad farmakoterapią, o czym już dziś świadczy możliwość osiągania efektów terapeutycznych w przypadkach opornych na leczenie  farmakologiczne.

© Copyright by Eustachiusz Gadula